Na današnji dan, 15. septembra 2011. godine u Sarajevu, u 71. godini života umro je istaknuti bosanskohercegovački književnik Nedžad Ibrišimović.
Nedžad Ibrišimović živio je i u Ilijašu, u Popovićima, a nakon njegove smrti u znak počasti Srednjoškolski centar Ilijaš, prema odluci Općinskog vijeća Ilijaš, nosi ime ovog velikog bosanskohercegovačkog književnika.
U povodu obilježavanja pete godišnjice smrti književnika Nedžada Ibrišimovića, BZK Preporod Žepče, upriličit će u četvrtak 15. septembra 2016. godine, sa početkom u 18,00 sati književno veče i likovnu izložbu „Sjećanje na književnika Nedžada Ibrišimovića”.
Književno veče i likovna izložba će se održati u dvorištu obiteljske kuće Ibrišimovića u Gornjoj Mahali u Žepču. Na književnoj večeri ovog istaknutog bosanskohercegovačkog umjetnika, koji je svoje djetinstvo, mladost i jedan dio radnog vijeka preveo u Žepču govorit će: akademik prof.dr Enes Karić, književnik Zlatko Topčić, predsjednik BZK Preporod u BiH prof. dr. Senadin Lavić, predsjednik Matičnog odbora BZK Preporod u BiH prof. Sanjin Kodrić i pjesnik Arif Odobašić.
Nedžad Ibrišimović u trećoj godini života ostao je bez oca i s majkom odlazi u Žepče gdje završava osnovnu školu. Nakon jednogodišnjeg pohađanja tehničke škole u Zenici, 1957. godine prelazi u Sarajevo i pohađa srednju školu za primjenjene umjetnosti, odsjek vajarstvo i završava je 1961. godine. Nakon godinu dana nastavničkog rada u Žepču, upisuje studij filozofije u Sarajevu i diplomira 1977. godine. Bio je urednik u listovima “Naši dani” i “Oslobođenje”, jedno vrijeme bio je nastavnik u Goraždu, ali je uglavnom bio profesionalni književnik.
U toku agresije na BiH direktno se uključio u odbranu zemlje. Na Dobrinji je organizovao KZB “Preporod” koja je radila i u doba blokade ovog dijela Sarajeva. Bio je član Udruženja likovnih umjetnika BiH od 1982. godine. Od 1982. do 2000. imao deset samostalnih izložbi. Bio je predsjednik Društva pisaca Bosne i Hercegovine, od 1993. do 2001. godine, a od 1995. do 1998. glavni i odgovorni urednik časopisa za književnost “Život”. Prevođen je na češki, turski, albanski, engleski, francuski, španski, njemački i italijanski. Nakon izlaska iz štampe remek djela “Vječnik” (2005.), Društvo pisaca BiH ga je kandidiralo za Nobelovu nagradu. Roman “Vječnik” je oborio sve rekorde u izdavačkoj kući Svjetlost iz Sarajeva, uključujući i Selimovićev “Derviš i smrt”. U januaru 2009. godine u izdanju IKD “Šahinpašić” objavljeno je osmo izdanje “Vječnika”, a ukupan tiraž svih izdanja je 12.000 primjeraka.
Nagrade
– za roman Ugursuz dobio je Šestoaprilsku nagradu grada Sarajeva 1969. godine,
– za televizijsku adaptaciju Ugursuza prvu nagradu za dramski tekst na Bledskom festivalu 1970. godine,
– za roman Karabeg godišnju nagradu Izdavačkog preduzeća “Svjetlost” 1971. godine,
– za roman Braća i veziri godišnju nagradu Izdavačkog preduzeća “Veselin Masleša” 1989.
– za knjigu Knjiga Adema Kahrimana, dodijeljena mu je nagrada Društva pisaca BiH 1992.
– za Izabrana djela I – X, dobio je nagradu Skender Kulenović, 2004.
– za roman “Vječnik” dobio je nagradu Bošnjačke zajednice “Preporod”, 2005.
– za roman “Vječnik” Udruženje izdavača i knjižara BiH dodijelilo mu je godišnju nagradu 2005.
– za roman “Vječnik” dodijeljena mu je nagrada Hasan Kaimija, 2006.
Bibliografija
Kuća zatvorenih vrata, 1964.
Najbolji časovničar na svijetu (radio-drama), 1967.
Pisac i njegova kreatura (radio-drama), 1968.
Zlatni most (radio-drama), 1968.
Ugursuz, 1968.
Zla krev, Odeon, Praha, 1976;
3. izd. V. Masleša, Sarajevo, 1982;
OGURSEZI. Perkhteu Musa Ramadani. Prishtine, Rilindija, 1988;
Ugursuz, Svjetlost, Sarajevo, 1984/1985;
Ugursuz, Svjetlost, Sarajevo, 1991;
Ugursuz, Preporod, Sarajevo, 1996;
Ugursuz, Svjetlost, Sarajevo, 1997;
Ugursuz, Publishing, Sarajevo, 1999;
Karabeg, 1971.
Priče, 1972.
Glas koji je pukao o Egidiju (radio-drama), 1974.
Izvor (radio-drama), 1977.
Živo i mrtvo, 1978.
Zmaj od Bosne, 1980.
Car si ove hevte, 1980.
Šamili tubakovi, 1984.
Nakaza i vila, 1986.
Drame, 1988.
Kuća bez vrata i druge priče, 1989.
Braća i veziri, 1989.
Dva dana u Al-Akru, 1991.
Knjiga Adema Kahrimana, 1992.
Zambaci moje duše, 1993.
Izabrana djela I – X.
Vječnik, 2005.
