Iako je agresija na Bosnu i Hercegovinu, a samim tim i na Visoko, počela mnogo prije 3. maja 1992. godine, ovaj datum će ostati upisan kao dan kada je izvršeno prvo granatiranje gradskog područja u Visokom, koje je donijelo i prve civilne žrtve.
Sa druge strane, 3. maj 1992. godine će u istoriji ostati upisan i kao dan kada su pripadnici jedinica sa ovog područja izvršili prvi kombinovani artiljerijsko-pješadijski napada na neprijateljske položaje u Ilijašu, Sovrlama, Ljubinićima i Čekrčićima.
Tog 3.maja 1992. godine, sedmorica sinova, braće, očeva, muževa, prijatelja, položili su živote za odbranu svoga grada:
Dedić (Safeta) Himzo
Hajlovac (Ragiba) Šefik
Pašić (Muhameda) Enes
Salošević (Huseina) Mustafa
Topalović (Hamida) Amir
Knežević (Martina) Ilija
Jašarević (Izeta) Zikret, ranjen 3. maja 1992, umto 7. maja.
Ukop prvih žrtava rata obavljen je 08.05. 1992. godine kada je na jednom mjestu ukopano 11 žrtava, različite nacionalnosti i vjeroispovijesti.
Jedna od prvih ratnih, ili kako ih zovu patriotskih pjesama napisana, opjevana i ekranizirana je u Visokom. Lokacija snimanja kako se prisjeća Mirza Trbonja je bila većim dijelom u rejonu Gračanice. Zijo Valentino je pred sami rat otvorio kafić “Valentino” na Percu u Visokom. Godine 1992. sa visočkim muzičarima je snimio pjesmu “Bila kuća u centru grada”, a zatim i video spot za koji je zaslužan Nijaz Pinjo sa tadašnjom tehnikom i u tadašnjim uslovima.
(visoko.co.ba)
