Pomjeranjem kazaljki na satovima za jedan sat unaprijed, u nedjelju, 26. marta, u dva sata ujutro počinje ljetno računanje vremena.
Ljetno računanje vremena u ovoj godini počinje posljednje nedjelje marta tako što se vrijeme u dva sata ujutro pomjera za jedan sat unaprijed i računa kao tri sata.
Pomjeranje kazaljki u zapadnoj Evropi uvedeno je početkom 1970-ih godina, uz obrazloženje da se time “produžava” dan, omogućava ušteda u potrošnji električne energije, povećava produktivnost, poboljšava prilagođavanje ljudi i radni dan čini efikasnijim.
Pomjeranje vremena se u većini slučajeva obavlja u noći između subote i nedjelje da ne bi izazvalo veće probleme za radno stanovništvo.
Prelazak na ljetno računanje vremena prvi put je zabilježen 1916. godine u zemljama na sjeveru Evrope, a do sada je uvedeno u oko 70 država, uglavnom na sjevernoj hemisferi.
Zemlje EU, kao i ostale države u Evropi, odredile su da početak ljetnog vremena bude posljednje nedjelje u martu, a završetak posljednje sedmice u oktobru.
Ljetno računanje vremena (međunarodna engleska oznaka: DST = Daylight saving time) široko je rasprostranjeni službeni vremenski sistem u kojem se, tokom ljetnih mjeseci, kazaljke prebacuju obično za jedan sat unaprijed u odnosu na mjesno standardno vrijeme.
U Evropi se ovaj sistem često jednostavno naziva “ljetno vrijeme” (npr. EST = European Summer Time), što se vidi i u međunarodnim engleskim oznakama za pojedine vremenske zone, npr. za srednjoevropsku vremensku zonu (CET = Central European Time), koja u ljetnim mjesecima postaje srednjoevropska ljetna vremenska zona (CEST = Central European Summer Time).
