Jedna od ključnih borbi za odbranu Sarajeva, bitka za brdo Žuč, odigrala se prije ma današnji dan prije 33 godine. Branioci Sarajeva su 8. juna 1992. u žestokom okršaju na brdu Žuč oslobodili vrh Orlić i širi lokalitet prema Volujku i Krstacu, te naseljima Smiljevići i Zabrđe.
Tada su zaplijenjene značajne količine naoružanja i municije, vojne opreme i sanitetskog materijala.
Radi se o bici kojom su potvrđeni rezultati Pofalićke bitke, te osigurana i učvršćena komunikacija s braniocima iz Vogošće, odnosno naselja Ugorsko, Bušće i Kobilja Glava.
Nakon osvajanja Orlića zauzeti su i Kota 850, Vis i Golo brdo, odakle su četnici svakodnevno najvećim kalibrima ubijali Sarajevo, koje su 1.425 dana držali pod opsadom.
Cilj operacije Armije RBiH bio je proboj iz okruženja i spajanje sa snagama Armije RBiH s druge strane gradskog obruča. Plan za izvođenje operacije donio je načelnik Štaba Vrhovne komande Armije RBiH Sefer Halilović, a jedinicama je komandovao Mustafa Hajrulahović Talijan.
Borbena djelovanja počela su u 5 sati. Pravci napada su plato Žuč sa dominantnom kotom Orlić, Kobilja Glava i Poljine, Kromolj i Orlovac, Gazin Han i Obhođa, Vidikovac (Trebević) i Vraca. Armija RBiH vrši proboj srpskih linija oko Sarajeva na svim pravcima, napada Kromolj, Trebević, Vraca, Žuč.
U vrijeme agresorske opsade Sarajeva ovo većini Sarajlija nepoznato brdo postalo je strateška tačka odbrane grada. Ipak, na tom neznanom brdu 255 branilaca dalo je svoje živote u odbrani grada. Među njima su bili načelnik Druge motorizovane brigade Safet Isović, Vinko Šamarlić…
Na ovom brdu 17. juna 1993. poginuo je i komandant Druge viteške motorizovane brigade Armije RBiH Safet Zajko, a 27. jula 1993. i Enver Šehović, komandant Prve slavne mehanizovane brigade Armije RBiH.
Zahvaljujući herojstvu golorukih mladića u patikama, bez naoružanja i municije, agresor koji je imao jaka artiljerijska utvrđenja s bunkerima na pozicijama koja su nemilosrdno razarala grad Sarajevo, ipak je pobijeđen.
8. juni je i Dan odbrane općine Novi Grad.
